Verhullend
Cursist H. droeg een hoofddoek. Ze droeg hem niet uit overtuiging, maar uit angst voor afstoting uit haar familie, had ze me eens verteld. In vertrouwen deelde ze me een keer mee dat ze hem weleens stiekem, als een pubermeisje, afdeed. Een keer of twee aan het strand of als ze zich eens – bij hoge uitzondering – in een discotheek bevond. Als ze als vrouw gezien wilde worden. Toch vond ze het niet bijzonder vervelend hem te dragen; misschien bood het haar ook wel een soort bescherming, de mogelijkheid onzichtbaar te blijven door weg te kruipen in haar hoofddoek.
Toen ik ’s ochtends tegen negenen het lokaal binnenkwam, was het er al nauwelijks uit te houden. Het open raam bracht enige verkoeling, maar ik was blij dat ik een luchtig bloesje had aangetrokken. H. had het ook warm.
Geen wonder. Over haar shirt met lange mouwen droeg ze een jasje, en dan natuurlijk die hoofddoek. Of ze hem af mocht doen? Nou ben ik niet verantwoordelijk voor eventuele familiale conflicten op dit gebied, dus van mij mocht ze. Ik had me nog nooit afgevraagd hoe H. eruitzag zonder haar hoofddoek. Ik moest niet schrikken, zei ze. Ik verwachtte heimelijk een mooie bos donker haar te zien, maar had de waarschuwing toch ter harte moeten nemen. Haar halflange haar had ze strak naar achter getrokken en met een klem vastgezet. Bij nader inzien leek me dit ook praktischer onder zo’n hoofddoek dan wapperend haar, maar ik had er blijkbaar nooit bij stilgestaan dat die hoofddoek ook afkon, laat staan dat ik me een beeld had gevormd van wat zich eronder bevond. Goed, dat haar haar niet los om haar mooie gezichtje viel, dat kon ik nog wel aan. Moeilijker te verwerken was het feit dat het niet zwart was, maar dat ze het had geblondeerd, met hier en daar nog wat restjes rood.
Het brave beeld dat ik bij haar had, was op slag verdwenen. Misschien naïef van me, want uit haar doen en laten was altijd wel duidelijk dat het een pittige tante was die heel wat in haar mars had en wist wat ze wilde. Dat lieve gelaat met die grote zwarte ogen verzachtte het kordate dat ze in zich had. Wat een hoofddoek wel niet kan verhullen.
