Moeten cursisten hun telefoon wegdoen in de klas, of niet? De discussie die daar momenteel over gevoerd wordt, gaat vooral over het gebruik van telefoons op middelbare scholen. Maar ook als je aan volwassenen lesgeeft, denk je hier wellicht over na.
Volwassenen zijn immers net kinderen, soms. Hoe ga jij, als docent, om met telefoons in de klas?
Iets opzoeken
Bij mij in de les mogen cursisten gerust even iets opzoeken op hun telefoon. Er staan weliswaar papieren woordenboeken in het leslokaal, maar ik snap dat ze liever een site of app raadplegen, zoals ze gewend zijn. Bij mij thuis staan de woordenboeken ook maar te verstoffen in de kast (het woord ‘verstoffen’ heb ik even gecheckt in mijn online Van Dale, aangezien Word het niet herkent).
Maar wat doen ze als ze tijdens dat digitale opzoeken opeens een berichtje zien binnenkomen? Juist ja, ze checken het even. En voor je het weet, zijn ze helemaal afgeleid.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling! Ze denken dat ze kunnen multitasken, maar niets is minder waar. (Zie ook dit artikel.) Daarnaast vind ik het niet kunnen dat ze op hun telefoon zitten als ik iets aan het uitleggen ben of als iemand anders aan het woord is. ‘Doe die telefoons weg!’ roep ik dan ook regelmatig.
Opdrachten aannemen
Dat veel van de cursisten om wie het hier gaat, werkzaam zijn als tolk, maakt het er niet makkelijker op. Gedurende de lesdag kunnen ze geen tolkopdrachten uitvoeren – logisch. Maar als ze hun telefoon niet (mogen) opnemen, lopen ze ook opdrachten voor andere dagen mis. Nemen ze niet aan? Dan belt de opdrachtgever een ander.
Ik gun ze hun opdrachten, maar ik kan natuurlijk niet iedereen zomaar tijdens de les telefoontjes laten beantwoorden … Dus verzucht ik toch maar weer: ‘Telefoon aan de kant!’ (Hier hoor je wat cursisten daarvan vonden toen ze reflecteerden op de cursus.)
Digitale tools
Om even later te zeggen: ‘Pak allemaal je telefoon erbij en vul je antwoorden in op Mentimeter.’ Of we doen een quizje in Kahoot. Dat maakt het er niet makkelijker op, daar ben ik me wel degelijk van bewust.
Je zou kunnen zeggen: gebruik die tools dan niet. Een andere werkvorm is toch ook leuk? Zeker! Maar voor de afwisseling is het een mooie toevoeging én het biedt ook andere voordelen, zoals het feit dat iedereen meedoet. Ook krijg je als docent direct waardevolle informatie over ieders bijdrage. En begrijp me goed, ik zet die tools niet te pas en te onpas in, hoor.
Eigen verantwoordelijkheid?
Bovendien denk ik al gauw: het zijn toch volwassenen? Die hebben hun eigen verantwoordelijkheid. Dat betekent dat ze hun telefoon meteen weg zouden moeten leggen als ze de betekenis van een woord hebben gevonden of als we klaar zijn met een quiz. Als dat niet zo is: jammer dan. Althans, zo probeerde ik ermee om te gaan, maar ik bleek er toch gevoelig voor te zijn. Het voelt namelijk best respectloos als iemand met andere zaken bezig is en duidelijk niet oplet of meedoet. Niet alleen naar mij toe getuigt het van gebrek aan respect, maar ook tegenover de andere cursisten is het niet netjes.
Uiteraard heb ik ze dat ook duidelijk gemaakt. Ik spreek cursisten er zowel klassikaal als persoonlijk op aan en leg uit waarom het hun leerproces niet ten goede komt. Bij wijze van feedback dus.
Middelbaar onderwijs
In het middelbaar onderwijs lijkt deze kwestie me nog een stuk lastiger. Voor volwassenen is het al moeilijk om de verantwoordelijkheid te nemen het apparaat waaraan ze zo verknocht zijn aan de kant te leggen, moet je nagaan hoe dat voor leerlingen is … Misschien heb je het fragment van Lubach gezien? Wat me daarin vooral verbaasde, was dat het sociale aspect van de pauzes door de opkomst van de smartphone helemaal is weggevallen. Iedereen zit op zijn scherm te turen. Er was een school waar de telefoons als proef voor een dag verboden werden. ‘Ik merkte in de pauze dat we de neiging kregen met elkaar te praten’, aldus een leerling.
Gelukkig wordt er in onze pauzes volop gekletst, dus over het sociale aspect maak ik me geen zorgen. 😉
Ik ben erg benieuwd hoe jij omgaat met telefoons in de les en wat jouw ervaringen zijn. Deel het gerust onder deze blog!
Meer weten over feedback geven? Volg dan deze workshop. Ben je geïnteresseerd in digitale tools in de les? Doe dan mee met de workshop NT2 en ICT.
Ook ik geef les aan volwassenen en ze mogen hun telefoon aanlaten om bijv. dingen op te zoeken of een quiz te doen.
De meesten zitten niet op hun telefoon tijdens de les. Gebeld worden is voor mij echt een taboe, tenzij er een mogelijke noodsituatie is, maar ik zeg altijd dat ze dat dan voor de les moeten melden.
Ik zou zeggen: zolang er geen echte problemen zijn: niks verbieden. En anders: laat de cursisten er met elkaar over praten of ze een regel willen stellen.
Helemaal mee eens, dat ze het voor de les moeten melden als ze een belangrijk telefoontje verwachten. Bedankt, Rion!
Ik vind dat er wel degelijk een verschil bestaat tussen de telefoon voor een spel gebruiken en het constant vertalen van wat er in het boek staat. Soms zijn cursisten zo druk met het scannen van hele pagina’s dat ze totaal niet meekrijgen wat er in de les gebeurt. Dat laatste laat ik niet toe tijdens de les. Je merkt dat een cursist op geen enkele manier gewend raakt aan de nieuwe taal want er moet direct vertaald worden. Dus de telefoon staat op stil en wordt af en toe gebruikt.
Dat is inderdaad ook een risico, bedankt voor het delen, Esther!
Hoi Emily zeer herkenbaar, ook jouw gevoel van disrespect. Dat voel ik ook als ik zie dat cursisten ‘met iets anders bezig zijn dan de les’. Ik vind het functionele gebruik van de telefoon, zoals jij het beschrijft, prima. En als ze een telefoontje aannemen omdat het dringend is, dan vraag ik ze om het lokaal te verlaten. Mijn mening: niet verbieden, maar wel begrenzen. En duidelijk aangeven welke grenzen dat zijn. Soms helpt het om de rollen even om te draaien: de docent zit op haar mobiel te kijken, terwijl de cursist praat. Dan snappen en voelen de meesten heel goed wat ik bedoel.
Bedankt, Dimphy! Goed idee om de rollen even om te draaien:-)
Al jaren geef ik online NT2 les en ik organiseer wekelijks conversatie in het Praathuis online met tientallen taalvrijwilligers. Per week zo’n 13 les groepen en zo’n 15 conversatiegroepen met 300 cursisten en 200 voor conversatie. Mijn cursisten wonen meestal in Nederland, maar ook in het buitenland. De helft van de deelnemers gebruikt de telefoon voor de lessen, soms naast de PC als de Wifi slecht is of het geluid niet goed werkt. Ik heb ook taalvrijwilligers die alleen een telefoon gebruiken. Ik deel tijdens de les opdrachten via de WhatsApp-groep, ik gebruik apps waarbij deelnemers de telefoon moeten gebruiken. Dat deed ik destijds ook in de gewone klas. Tijdens de les gebruiken deelnemers hun telefoon soms voor privé gesprekken, maar ook voor vertaalapps. Ik heb groepen Oekraïners, die bereikbaar willen blijven voor hun partner en volwassen kinderen in Oekraïne. Als ze hun geluid dempen vind ik dat geen probleem. Zelf volg ik ook cursussen online, tussendoor zoek ik extra informatie op bij zaken die de docent noemt. En soms is het saai, dan doe ik andere dingen. En nee, ik ben geen puber, ik geef al bijna 50 jaar les… Op de lagere school zat ik al met een leesboek onder mijn bankje als ik me verveelde. Wat is er nieuw?
Dag Rita,
Leuk dat je reageert! Wat er nieuw is, is volgens mij dat je door je telefoon zodanig afgeleid kunt worden dat je niet meer bij de les bent. Dat geldt voor volwassenen net zo goed als voor pubers;-) Ik begrijp het ook wel hoor, en doe natuurlijk heus soms wel alsof mijn neus bloedt, maar het moet niet de spuigaten uit lopen.